“Waarom kom je niet even terug naar Spanje?” vraagt Jaap tijdens ons bijna dagelijkse telefoongesprek. Sinds november ben ik in Nederland, in eerste instantie voor de promotie van onze crowdfunding. Maar laten we eerlijk zijn: het leven in Spanje kost net zo goed geld. We hebben grootse plannen met Casa El Premio—onze gewonnen villa—om deze om te bouwen tot een luxe vakantiehuis. We willen reizen, sparen, leuke dingen doen en, heel simpel, de rekeningen betalen.
Bastiaan vertrok half januari met vrienden uit ons Spaanse dorp naar Duitsland voor een goedbetaalde klus. Bomen snoeien in de kou is misschien geen droombaan, maar het voelt als een soort betaalde vakantie: fysiek werk, buiten in de natuur, nieuwe mensen ontmoeten. Ondertussen kreeg ik de kans om over mijn eigen carrière na te denken. Het blijkt namelijk dat we niet van de Spaanse zon kunnen leven. En laten we eerlijk zijn: met een hbo-diploma op zak zie ik mezelf niet in een callcenter werken.
De afgelopen twee jaar kwamen we rond met klusjes die op ons pad kwamen—het dorpszwembad, helpen in de lokale kroeg, en natuurlijk onze B&B. Maar het was niet genoeg om onze dromen waar te maken. De crowdfunding was een succes, maar dat geld gaat volledig naar de brouwerij. We hebben drie nieuwe bieren in ontwikkeling, werken aan distributiekanalen in zowel Spanje als Nederland en willen vóór de zomer echt een vliegende start maken.
Ik besloot in Nederland een parttime baan te zoeken die ik mee kan nemen naar de Spaanse zon. Die zoektocht verliep moeizaam. Twijfels sloegen toe: was emigreren wel de juiste keuze? Had ik mijn carrière gesaboteerd door volledig voor de brouwerij te gaan? Jaap had gelijk—ik moest even terug naar Spanje. Hoofd leegmaken, paardrijden met Ines, stappen met vrienden. Vrijdagavond boekte ik een ticket, zondag zat ik in het vliegtuig.
Het waren maar een paar dagen, maar ze deden me goed. Casa El Premio stond er prachtig bij, ik kon het hele huis eens goed schoonmaken en klaar maken voor de nieuwe gasten, ging naar de kapper en genoot van de zon. En toen gebeurde het: ik kreeg een telefoontje. Ik had een parttime baan! Eentje die ik perfect kan combineren met de brouwerij én waarin ik mijn studiekennis kan benutten. Dit betekent dat ik vaker in Nederland zal zijn. Gelukkig heb ik daar tijdelijk een huisje gevonden.
Het is niet het leven dat we voor ogen hadden. Maar we moeten realistisch blijven. Dromen kosten geld. En zolang we op deze manier de kachel brandend houden, blijven we bouwen aan onze toekomst. Dus ja, voorlopig pendel ik tussen Spanje en Nederland. Maar één ding is zeker: als ik weer voet op Spaanse bodem zet, voelt het als thuiskomen.